We zijn er. En wat een wereld van verschil. Bij aankomst zagen we vanuit de lucht de puinhopen en de vele tentenkampen. Ook tijdens het ritje naar ons huis werd ons een hoop duidelijk over de chaos hier. Maar dan draaien we de hoek om en de auto stopt voor een piepklein steegje. Daar moeten we in.....? JEP!!! Na een hoop gezigzag door nog meer kleine steegjes kwamen we aan bij ons huis. We werden met open armen ontvangen en de ontbijttafel was gedekt. Geweldig! Na het ontbijt vragen we of het veilig is een rondje te lopen. Ze lachen en verzekeren ons dat het hier heel veilig is. We gaan op onderzoek uit en proberen weer uit dit doolhof te ontsnappen. Iedereen zegt gedag, toetert en zwaait en heet ons welkom in Tacloban. Waanzinnige ervaring. Gelijk thuis in het echte Filipijnse leven. En onze kamers.... Top. Alles wat we nodig hebben en meer. Ook hebben we al een aantal andere vrijwilligers ontmoet.
Kortom. Een super eerste indruk!!!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten